Ο Όσκαρ Γκονζάλες ήρθε από τον Βαλβέρδε στον Ολυμπιακό. Σχεδόν «πακέτο». Με την ελληνική νοοτροπία να είναι περισσότερο καχύποπτη από τους τελωνειακούς στα σύνορα της Τουρκίας, ο Ερνέστο κατηγορήθηκε στην καλύτερη πως έφερε ένα δικό του «παιδί» και στην χειρότερη πως ο Γκονζάλες δεν έπαιρνε μόνος του ετησίως τα 700.000 Ευρώ. Λέγονται και ακούγονται αυτά. Ξεκινάνε από καφενεία και γίνονται εθνικός ύμνος…
Από την άλλη πλευρά κάθε πρόεδρος θα ζήλευε έναν προπονητή τύπου Βαλβέρδε να έλεγε στον πρόεδρό του: «Σε ευχαριστώ δεν θέλω άλλους παίκτες, είμαστε εντάξει». Όπως και κάθε προπονητής θα ζήλευε τον Μαρινάκη και να έχει έναν πρόεδρο να του πει τελευταίο δεκαήμερο μεταγραφών-ουχί εκπτώσεων- «Κάνε άλλες δύο μεταγραφές, εγώ είμαι εδώ».
Τουλάχιστον ο Βαλβέρδε πήρε πολλά βαρίδια ευθύνης με το «όχι» στις επιπλέον μεταγραφές, αλλά ταυτόχρονα έδειξε περισσότερο δίκαιος από συνταξιούχο Αεροπαγίτη.
Η αποπομπή του «δικού του» Όσκαρ, εκτός από τιμιότητα προς όλους τους παίκτες ήχησε παράλληλα ένα καμπανάκι σε όλους τους Ισπανούς ή, Ισπανόφωνους οι οποίοι, είναι πολλοί και κουβαλούν μεγάλα βιογραφικά, καριέρες και ονόματα.
Αν ο Ολυμπιακός πορευτεί στο πνεύμα της ίδιας ειλικρίνειας που τώρα καλπάζει, ούτε τα ψέματα των διαιτητικών αποφάσεων θα είναι ικανά να τον αποκαθηλώσουν από την επιστροφή του στον θρόνο της πρωτιάς σε κύπελλο και πρωτάθλημα.
Το mea coulpa του Βάσκου με τον Όσκαρ ήταν περισσότερο περιεκτικό από μια απλή απομάκρυνση παίκτη από το ερυθρόλευκο ρόστερ….
Ν. Ι. ΠΑΠΑΔΑΚΟΣ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου