Μέσι ή Μαραντόνα;

Από το 1994, όταν και ο μεγάλος Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα είπε αντίο στον πρωταθλητισμό, πολλοί ήταν οι συμπατριώτες του οι οποίοι διεκδίκησαν, άλλοι με μεγαλύτερη επιτυχία, όπως ο Ρικέλμε, και άλλοι με μικρότερη επιτυχία, όπως οι Σαβιόλα, Αϊμάρ, τον τίτλο του Υιού του Ντιέγκο.
Φαίνεται όμως πως, 16 χρόνια μετά, βρέθηκε ο άνθρωπος ο οποίος μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον τεράστιο Πίμπε ΝτΌρο. Και αυτός δεν είναι άλλος από τον Λιονέλ Μέσι.

Ο 23χρονος μεσοεπιθετικός της Μπαρτσελόνα, μετά την απίστευτη ποδοσφαιρική ραψωδία που προσέφερε στους τυχερούς που βρέθηκαν στις εξέδρες του Καμπ Νου, για τον αγώνα απέναντι στην Άρσεναλ, και τα 4 τέρματα που σημείωσε, ανάγκασε, για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια, άπαντες τους λάτρεις της στρογγυλής θεάς, να υποκλιθούν στο αστείρευτο ποδοσφαιρικό του ταλέντο.

Αυτό που κάνει τον Μέσι να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους επίδοξους Μαραντόνα, δεν είναι μόνο οι τεράστιες ποδοσφαιρικές του ικανότητες. Είναι η νοοτροπία με την οποία αντιμετωπίζει το ποδόσφαιρο, καθώς ο μικροσκοπικός Αργεντινός δείχνει να απολαμβάνει το παιχνίδι. Ποτέ, η καλύτερα, σχεδόν ποτέ, δεν έχει προσπαθήσει να ανταποδώσει ένα από τα δεκάδες αντιαθλητικά μαρκαρίσματα που δέχεται σε κάθε παιχνίδι. Ποτέ δεν έχει προκαλέσει την αντίπαλη εξέδρα με κάποια του χειρονομία. Είναι ένας από τους λίγους ποδοσφαιριστές που χαμογελούν στην μεγαλύτερη διάρκεια ενός αγώνα, ανεξαρτήτου αποτελέσματος.

Πολλοί πλέον θέτουν το ερώτημα. Μέσι ή Μαραντόνα; Κάτι τέτοιο, φυσικά, δεν μπορεί να απαντηθεί, καθώς για τον Ντιέγκο έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα της καριέρας του, ενώ ο Μέσι βρίσκεται, ακόμα, στο ξεκίνημα της. Αμφότεροι έχουν τα υπέρ και τα κατά τους.
Από την μία ο Ντιέγκο Μαραντόνα ήταν ο άνθρωπος που πήρε από το χεράκι μια μικρομεσαία ομάδα του ιταλικού ποδοσφαίρου, μια ομάδα που δεν άνηκε στον Ιταλικό πλούσιο Βορρά, την Νάπολι, και την οδήγησε στην κατάκτηση 2 σκουντέτο και 1 κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Φυσικά, το αποκορύφωμα του μεγαλείου του Μαραντόνα, δεν ήταν άλλο από την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986, αλλά και της 2ης θέσης στα γήπεδα της Ιταλίας, 4 χρόνια αργότερα, με τον Ντιεγκίτο να ξεχωρίζει σαν την μύγα μες στο γάλα, ανάμεσα σε ένα μετριότατο ρόστερ.
Από την άλλη, ο Μέσι δεν έχει να επιδείξει ανάλογους τίτλους, σε εθνικό επίπεδο, με αυτούς του Μαραντόνα, όμως ο άσσος της Μπαρτσελόνα έχει κάνει απείρως μεγαλύτερο ξεπέταγμα στα 23 του χρόνια, καθώς έχει ήδη κατακτήσει 3 πρωταθλήματα Ισπανίας και 2 Τσάμπιονς Λιγκ, όταν ο Μαραντόνα, στην ίδια ηλικία, μετρούσε μόλις 1 πρωτάθλημα Αργεντινής, με την φανέλα της Μπόκα Τζούνιορς.

Μέσι και Μαραντόνα, όμως, έχουν και κάτι που τους ενώνει. Και αυτό δεν είναι άλλο από το εκπληκτικό γκολ του Ντιεγκίτο, στον θρυλικό πλέον ημιτελικό του 1986, απέναντι στην Αγγλία, τέρμα το οποίο για πολλούς ήταν απίθανο να επαναληφθεί στο μέλλον, με τον Μέσι όμως να καταφέρνει το ακατόρθωτο,, περνώντας με τον ίδιο εκπληκτικό τρόπο, την μισή Χετάφε…

Είναι λοιπόν ο Μέσι ο διάδοχος του Ντιέγκο Μαραντόνα; Όχι. Είναι κάτι ακόμα μεγαλύτερο. Γιατί ο Λιονέλ Μέσι, αν συνεχίσει με την ίδια διάθεση, θα μπορεί, μετά από μερικά χρόνια να βλέπει το όνομα του να στέκεται ισότιμα δίπλα σε αυτό του ιερού ποδοσφαιρικού τέρατος του Αργεντίνικου ποδοσφαίρου.

Γιάννης Γιαννουδάκης