Σσσσττ. Ξεκινάει......

Η Εθνική ομάδα της Γαλλίας, είναι η ατραξιόν του πρώτου ομίλου του παγκοσμίου κυπέλλου της Νοτίου Αφρικής. Σε άλλη περίπτωση, η επιστροφή των τρικολόρ στην κορυφή του κόσμου, για πρώτη φορά μετά το 1998, θα ήταν αυτοσκοπός. Οι εμφανίσεις των Γάλλων όμως, τόσο στα προκριματικά, όπου τερμάτισαν στην 2η θέση του ομίλου τους, πίσω από την Σερβία, όσο, κυρίως στα μπαράζ, όπου χρειάστηκε το χέρι του Τιερί Ανρί, προκειμένου να ξεπεράσουν το εμπόδιο των σκληροτράχηλων Ιρλανδών, απογοητεύουν τους φίλους της ομάδας, οι οποίοι βλέπουν πως πολύ δύσκολα η ομάδα τους θα καταφέρει να επαναλάβει το θαύμα του 98.
Παίκτες, για να οδηγήσουν την Γαλλία στην επιτυχία, υπάρχουν, καθώς το ρόστερ της ομάδας αποτελούν ποδοσφαιριστές παγκόσμιας εμβέλειας, όπως ο Ριμπερί, ο Ανελκά, ο Γκαλάς, ο Γκιουρκίφ, και φυσικά ο μεγάλος Τιερί Ανρί. Κανείς όμως από αυτούς δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο του μέγιστου Ζινεντίν Ζιντάν, που οδηγούσε τους τρικολόρ από την μία επιτυχία στην άλλη. Την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1998, την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού κυπέλλου 2 χρόνια αργότερα, μέχρι και την συμμετοχή της Γαλλίας στον τελικό του Μουντιάλ της Γερμανίας το 2006.
Τον ρόλο του ΑντιΖιντάν, καλείται να παίξει ο Φρανκ Ριμπερί. Ο Γάλλος μέσος ήταν ο φετινός ακρογωνιαίος λίθος της πορείας της Μπάγερν Μονάχου, οδηγώντας τους Βαυαρούς στην κατάκτηση του νταμπλ, και μέχρι τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Η απουσία του όμως από το παιχνίδι με την Ίντερ, ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής, με τους Γερμανούς να γνωρίζουν την ήττα με κάτω τα χέρια. Πλέον ο Ριμπερί καλείται να φορέσει το καλό αγωνιστικό του πρόσωπο και στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, οδηγώντας τους τρικολόρ σε ακόμα μία επιτυχία.

Αυτή θα είναι η 14η φορά που το Μεξικό θα δώσει το παρών στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Χαβιέ Αγκίρε κατάφερε να φτιάξει ένα κράμα έμπειρων αλλά και ελπιδοφόρων ποδοσφαιριστών , με στόχο το βήμα παραπάνω, την πρόκριση στους 8 για 3η φορά στην ιστορία τους (μετά το 1970 και το 1986), καθώς το Μεξικό μετρά 4 συνεχόμενους αποκλεισμούς στην φάση των 16. Η δουλειά του Αγκίρε, σε σχέση με τον προκάτοχο του, Σβεν Γκόραν Έρικσον, φάνηκε από την προκριματική φάση, όταν το Μεξικό, με μια αντεπίθεση διαρκείας, κατάφερε να σημειώσει 5 νίκες, 2 ισοπαλίες και 1 ήττα στα 8 τελευταία παιχνίδια, και από την 5η θέση αναρριχήθηκε στην 2η, εξασφαλίζοντας έτσι την απευθείας πρόκριση για τα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής.
Ο άνθρωπος σύμβολο του Μεξικάνικου ποδοσφαίρου, ο Κουατεμάκ Μπλάνκο, μαζί με τον Ράφα Μάρκες, είναι οι 2 ποδοσφαιριστές οι οποίοι καλούνται, με την εμπειρία τους, αλλά και την αξία τους, να οδηγήσουν το Μεξικό στον δρόμο των επιτυχιών.

Η 3η συμμετοχή αναμένεται να είναι και η καλύτερη για την διοργανώτρια Νότιο Αφρική, η οποία και φιλοξενεί την κορυφαία, κατά πολλούς, διοργάνωση του πλανήτη. Στις 2 προηγούμενες συμμετοχές της σε μουντιάλ, το 1998 και 4 χρόνια αργότερα, η Νότιος Αφρική δεν κατάφερε να κάνει την διαφορά, γνωρίζοντας τον αποκλεισμό από την φάση των ομίλων. Αυτή τη φορά όμως, η Μπαφάνα-Μπαφάνα θα έχει και την συμπαράσταση του κόσμου της, τον Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα, πρωταθλητή κόσμου το 1994 με την Βραζιλία, στον πάγκο της, και τον Στίβεν Πίενααρ, το αστέρι της ¨Εβερτον, στο ρόστερ της.

Τέλος, τον πρώτο όμιλο συμπληρώνει η ομάδα της Ουρουγουάης.
Οι Σελέστε δίνουν το παρών για ακόμα μία φορά στο μεγάλο αυτό ποδοσφαιρικό ραντεβού, το οποίο μάλιστα έχουν κατακτήσει 2 φορές, το μακρινό 1930, και 20 χρόνια αργότερα, το 1950. Η αλήθεια είναι πάντως πως, από το 1990 και έπειτα, η Ουρουγουάη κυμαίνεται σε ρηχά νερά, καθώς όσες φορές έχει βρεθεί σε τελική φάση παγκοσμίου κυπέλλου, έχει γνωρίσει τον αποκλεισμό από την φάση των ομίλων. Τελευταία φορά που η Ουρουγουάη έκανε το κάτι παραπάνω, ήταν το 1990, στα γήπεδα της Ιταλίας, όταν και, υπό την καθοδήγηση του Όσκαρ Ταμπάρεζ, έφτασε μέχρι τους 16 του θεσμού.
Ο Ταμπάρεζ είναι ο άνθρωπος που συνδέει την ομάδα του 1990 με την φετινή, καθώς ο 63χρονος τεχνικός καλείται να επαναλάβει αυτό που κατάφερε πριν από 18 χρόνια. Στην φαρέτρα του θα έχει έναν από τους κορυφαίους επιθετικούς στον κόσμο, ο Ντιέγκο Φορλάν, που μαζί με τον Λουίς Σουάρεζ του Άγιαξ συνθέτουν ένα από τα πιο φονικά δίδυμα της διοργάνωσης, θυμίζοντας σε πολλούς, το δίδυμο Φορλάν – Αγκουέρο, στην επιθετική γραμμή της Ατλέτικο Μαδρίτης. Εκτός των Φορλάν και Σουάρεζ, στο ρόστερ της Ουρουγουάης βρίσκουμε τον Μάρτιν Κασέρες της Γιουβέντους, όπως και τον πρώην άσσο του Άρη, τον Σεμπαστιάν Λόκο Αμπρέου.

Από τον πρώτο όμιλο περνάμε στον 2ο, εκεί που δεσπόζει η Αργεντινή του μεγάλου Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Η Αλμπισελέστε είναι ίσως η μοναδική ομάδα που ο προπονητής επισκιάζει τους παίκτες. Ο Ντιεγκίτο είναι το απόλυτο ποδοσφαιρικό είδωλο της χώρας, ο άνθρωπος που πήρε από το χεράκι την ομάδα και, σχεδόν μόνος του, την οδήγησε στην κορυφή το 1986, και στον μεγάλο τελικό 4 χρόνια αργότερα. Πλέον, ο Πίμπε Ντ’Ορο, από μία διαφορετική θέση, αυτή του προπονητή, καλείται να επαναφέρει την Αργεντινή στον δρόμο των επιτυχιών, καθώς η Αλμπισελέστε αγνοεί την επιτυχία από τα χρόνια του ποδοσφαιριστή Μαραντόνα.
Το ρόστερ της Αργεντινής είναι, ίσως, το πλουσιότερο στην ιστορία της χώρας. Η επιθετική γραμμή της ομάδας, αποτελούμενη από τους Ιγκουαίν, Μιλίτο, Τέβες, Αγκουέρο, Παλέρμο και Μέσι, θεωρείται, και είναι, η κορυφαία του πλανήτη, με τον άσσο της Μπαρτσελόνα να ονομάζεται από πολλούς ως ο νέος Μαραντόνα.

Στο ραντεβού των κορυφαίων επιστρέφει, μετά από 16 χρόνια, και η Εθνική ομάδα της Ελλάδας. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2004, μετά την ανεπιτυχή συμμετοχή της στο Euro του 2008, θέλει να αποδείξει, μέσω των εμφανίσεων της στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, πως δεν είναι ένα πυροτέχνημα, και δικαίως συγκαταλέγεται, πλέον, στις σταθερές ποδοσφαιρικές αξίες του πλανήτη, αλλά και να ξορκίσει το φάντασμα του 1994, όταν και η Ελλάδα, σε 3 παιχνίδια είχε ισάριθμες ήττες, με 0-10 τέρματα.
Το όνομα Ότο Ρεχάγκελ αποτελεί την εγγύηση της αξιοπρεπούς εμφάνισης του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, ενώ και το ρόστερ της ομάδας, που αποτελείται από παίκτες με διεθνή καριέρα, όπως ο Γκέκας με τον Χαριστέα και τον Σαμαρά, από παίκτες που έχουν δείξει την αξία τους εντός συνόρων, όπως οι Σαλπιγγίδης, Κατσουράνης, Καραγκούνης, όπως και από παίκτες με λαμπρό μέλλον, όπως οι Αβραάμ Παπαδόπουλος, Παπασταθόπουλος, Τοροσίδης, δίνει την ελπίδα πως η Εθνική Ελλάδας θα μπορέσει, όχι μόνο να κάνει μια αξιοπρεπή εμφάνιση, αλλά και, γιατί όχι, να φτάσει όσο πιο ψηλά μπορεί.

Την 4η συμμετοχή της στις 5 τελευταίες διοργανώσεις, θα πραγματοποιήσει και η Νιγηρία. Οι Αετοί δείχνουν σε εξαιρετική κατάσταση, υπό τις οδηγίες του Λαρς Λάκερμπακ, και δείχνει ικανή να πάρει την πρόκριση για την επόμενη φάση του τουρνουά. Ομπαφέμι Μάρτινς και Γιακούμπου Αγιεκμπένι αναμένεται να προκαλέσουν τον πανικό σε κάθε αντίπαλη άμυνα, ενώ στο ρόστερ των Αφρικανών βρίσκουμε και παίκτες σαν τους Ομπί Μίκελ, Όμπινα, Ουτάκα, και τον γερόλυκο και πολύπειρο Νουάνκο Κανού.

Αργεντινή, Ελλάδα και Νιγηρία συγκροτούσαν και τον αντίστοιχο όμιλο του 1994. Τότε τον όμιλο συμπλήρωνε η Βουλγαρία. Τώρα, τον 2ο όμιλο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, συμπληρώνει η ομάδα της Νοτίου Κορέας. Η Νότιος Κορέα είναι η πιο επιτυχημένη ασιατική εθνική ομάδα, καθώς αυτή θα είναι η 8η φορά που θα δώσει το παρών σε τελική φάση παγκοσμίου κυπέλλου, έχοντας μάλιστα και μία παρουσία στα ημιτελικά, το 2002, όταν και συνδιοργάνωσε το τουρνουά μαζί με την Ιαπωνία. Το έργο των Κορεατών στα προκριματικά ήταν αρκετά εύκολο, καθώς οι ασιάτες πήραν αήττητοι την πρόκριση για τα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, με 7 νίκες και ισάριθμες ισοπαλίες σε 14 ματς.
Το αστέρι των προηγούμενων ομάδων ήταν ο προπονητής, Γκους Χίντινγκ. Αυτή τη φορά, και μετά την αποχώρηση του Ολλανδού, τα βλέμματα συγκεντρώνει πάνω του ο Γιουνγκ Σι Παρκ, με τον 29χρονο άσσο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που μετρά ήδη 89 συμμετοχές με την φανέλα της εθνικής ομάδας.


Για ακόμα μία φορά, η Εθνική ομάδα της Αγγλίας πηγαίνει με όνειρα σε τελική φάση παγκοσμίου κυπέλλου. Όνειρα που φτάνουν μέχρι την κατάκτηση του τροπαίου. Όνειρα όμως, τα οποία, συνήθως, μένουν ανολοκλήρωτα, καθώς, με εξαίρεση το 1966, τα Λιοντάρια συνήθως απογοητεύουν σε τελική φάση παγκοσμίου κυπέλλου, έχοντας μόλις 1 παρουσία σε ημιτελικά, σε σύνολο 13 συμμετοχών.
Παρά το γεγονός πως η Αγγλία είναι η χώρα που γέννησε το ποδόσφαιρο, αυτή τη φορά εμπιστεύτηκε τις τύχες της σε έναν ξένο, τον Φάμπιο Καπέλο, ο οποίος καλείται να επαναφέρει τα Λιοντάρια στον δρόμο των επιτυχιών, αρχής γενομένης από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής, με την Αγγλία να έχει τοποθετηθεί στην κορυφή του 3ο γκρουπ του τουρνουά.
Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν πως οι ελπίδες των Άγγλων για διάκριση είναι περισσότερες από ποτέ, καθώς το ρόστερ των Λιονταριών απαρτίζεται από παίκτες-ηγέτες. Από πού να ξεκινήσει και που να τελειώσει κανείς. Από τον Τζον Τέρι που δεσπόζει στον χώρο της άμυνας, έχοντας στο πλευρό του παίκτες όπως οι Άσλει Κόουλ, Γκλεν Τζόνσον, Λέντλεϊ Κινγκ και Τζέικι Κάραχερ, ποδοσφαιριστές οι οποίοι μπορούν να αναπληρώσουν το κενό του μεγάλου απόντα, του τραυματία Ρίο Φέρντιναντ; Από τον χώρο του κέντρου, εκεί που δεσπόζουν οι ηγετικές φυσιογνωμίες των Στίβεν Τζέραρντ και Φρανκ Λάμπαρντ, μαζί με τους Σον Ράιτ Φίλιπς, Άαρον Λένον; Η από την επίθεση, εκεί που ξεχωρίζει ο μεγάλος μικρός, ο Γουέιν Ρούνει, έχοντας στο πλάι του τους Πίτερ Κράουτς, Εμίλ Χέσκεϊ και Ζερμαίν Ντεφόε.

Πέραν της Αγγλίας, που αναμένεται, εύκολα ή δύσκολα, να καταλάβει την πρώτη θέση του ομίλου, το 2ο εισιτήριο της πρόκρισης από το 3ο γκρουπ διεκδικούν, με σχεδόν ίσες πιθανότητες, 3 ομάδες. Αρχικά, η ομάδα της Σλοβενίας, η οποία θα λάβει μέρος για 2η φορά σε τελική φάση παγκοσμίου κυπέλλου, κάνοντας την έκπληξη των προκριματικών, καθώς ,αρχικά κατέλαβε την 2η θέση του ομίλου της, πίσω από την Σλοβακία και μπροστά από την Τσεχία, ενώ στα μπαράζ απέκλεισε την Εθνική ομάδα της Ρωσίας.
Έτσι οι Σλοβάκοι ελπίζουν πλέον σε μια παρουσία καλύτερη από την αντίστοιχη του 2002, όταν, στην παρθενική τους συμμετοχή σε μουντιάλ, είπαν αντίο από την φάση των ομίλων, μετρώντας 3 ήττες από Ισπανία, Νότιο Αφρική και Παραγουάη. .
Το μεγάλο όπλο των Σλοβένων είναι το σύνολο, καθώς οι Βαλκάνιοι στηρίζονται περισσότερο στην ομαδική δουλειά, και λιγότερο στα ατομικά ξεσπάσματα των παικτών. Αν, πάντως, θα έπρεπε να διαλέξουμε έναν παίκτη από το ρόστερ της Σλοβενίας, αυτός είναι ο Μιλιβόγιε Νοβάκοβιτς, ο οποίος αγωνίζεται στην Γερμανική Κολωνία.

Αν πριν από μερικά χρόνια ανέφερε κάποιος την λέξη «ποδόσφαιρο» σε έναν Αμερικανό, αυτός θα του απαντούσε με τις λέξεις «κράνος», «touchdown» και άλλες Αμερικανιές. Πλέον όμως, και μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο που διοργάνωσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες το 1994, το ποδόσφαιρο έχει μπει για τα καλά στις ζωές τω Αμερικανών, καθώς από το πρωτάθλημα της χώρας έχουν περάσει αρκετά μεγάλα ονόματα του διεθνούς στερεώματος, με πρώτο φυσικά αυτό του Ντέιβιντ Μπέκαμ.
Σταθερά βήματα προόδου κάνει η το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας, το οποίο έχει αρχίσει και χτίζει, σιγά-σιγά μια αξιοπρεπέστατη ομάδα, η οποία, το 1994, κατάφερε να φτάσει μέχρι και τα προημιτελικά της διοργάνωσης, την οποία και είχε φιλοξενήσει. Η παρουσία στα προημιτελικά, πάντως, δεν είναι η κορυφαία στιγμή των Αμερικανών, καθώς, στο παρθενικό παγκόσμιο κύπελλο, του 1930, είχαν καταλάβει την 3η θέση. Φέτος θα αγωνιστούν για 9η φορά σε τελική φάση μουντιάλ, με στόχο, όχι φυσικά την 3η θέση του 1930, αλλά, την πρόκριση στην επόμενη φάση, μέσω του 3ου ομίλου, και για την συνέχεια, γιατί όχι, το κάτι παραπάνω.
Πολλές από τις ελπίδες των Αμερικανών στηρίζονται στον Λάντον Ντόνοβαν, ο οποίος είναι το μεγάλο αστέρι της ομάδας, με 121 διεθνείς συμμετοχές και 42 τέρματα. Αν τραβήξει ο Ντόνοβαν, τότε οι Αμερικανοί έχουν πολλές πιθανότητες να πάρουν το ένα από τα δύο εισιτήρια που οδηγούν στους 16. Αν όχι, τότε, κατά πάσα πιθανότητα, θα πουν γρήγορα αντίο από την συνέχεια του θεσμού.

Τον 3ο όμιλο του τουρνουά συμπληρώνει η Εθνική ομάδα της Αλγερίας. Η παρουσία των Αλγερινών στην τελική φάση του παγκοσμίου κυπέλλου μπορεί να θεωρηθεί έκπληξη, καθώς για να φτάσουν μέχρι εδώ, πέταξαν εκτός συνέχειας, σε αγώνα μπαράζ, την Αίγυπτο, που ήταν και το φαβορί. Στόχος επετεύχθη για τους Αλγερινούς, οι οποίοι, υπό άλλες συνθήκες, θα ήταν ευχαριστημένοι με την παρουσία τους στην φάση των ομίλων. Από την στιγμή όμως που απέναντι τους βρίσκουν ομάδες όπως η Σλοβενία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, τις οποίες δεν μπορούμε να ονομάσουμε μεγαθήρια, τότε οι Αλγερινοί μπορούν να ελπίζουν στο βήμα παραπάνω, που δεν είναι άλλο από την πρόκριση στους 16.
3 είναι οι ποδοσφαιριστές στους οποίους θα στηρίξουν πολλά οι Αλγερινοί, για διάκριση στο μουντιάλ. Πρόκειται για τον κεντρικό αμυντικό της Ρέιντζερς, Μάρτιν Μπουγκέρα, και τους Ζιανί της Βόλφσμπουργκ και Μπελχάτζ της Πόρτσμουθ, ενώ μην ξεχνάμε πως στο ρόστερ της ομάδας βρίσκουμε και τον γνωστό σε όλους μας, Ραφίν Τζιμπούρ.


Και από τον 3ο όμιλο περνάμε στον 4ο , εκεί που το μεγάλο όνομα δεν είναι άλλο από την Γερμανία.
Με όνομα βαρύ σαν ιστορία, καθώς μετρά 3 παγκόσμιους τίτλους, η Νασιονάλ Μαντσάφτ θα κατέβει στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, με στόχο να επαναλάβει, τουλάχιστον, την προ τετραετίας πορεία της, όταν και κατέλαβε την 3η θέση στο παγκόσμιο κύπελλο που διοργάνωσε η ίδια. Η Γερμανία ερχόταν με φόρα από τα προκριματικά, καθώς έκανε περίπατο στην φάση των ομίλων, καθώς, με 8 νίκες και 2 ισοπαλίες σε 10 παιχνίδια, κατέλαβε χαλαρά την πρώτη θέση, και την απευθείας πρόκριση για τα τελικά του μουντιάλ. Τα όνειρα και οι ελπίδες των Πάντσερ, όμως, για διάκριση, έγιναν συντρίμμια, μετά τον τραυματισμό του κορυφαίου της ποδοσφαιριστή, του Μίκαελ Μπάλακ. Ο αρχηγός της Εθνικής Γερμανίας, τραυματίστηκε κατά την διάρκεια του τελικού κυπέλλου Αγγλίας, ανάμεσα στην Τσέλσι και την Πόρτσμουθ, τραυματισμός ο οποίος του στερεί την δυνατότητα συμμετοχής στο παγκόσμιο κύπελλο της Νοτίου Αφρικής, του τελευταίου στην καριέρα του, καθώς ο Μπάλακ διανύει ήδη το 33ο έτος της ηλικίας του. Έτσι, την θέση του Μπάλακ, στον νευραλγικό χώρο του κέντρου, καλείται να καλύψει, πλέον, ο Σάμι Κεντίρα, τον οποίο ο τεχνικός των Πάντσερ, Γιοακίμ Λεβ, θα τοποθετήσει στο πλευρό του έτερου κεντρικού, του Μπαστιάν Σβαϊνστάιγκερ, ενώ σταθερές αξίες στην επιθετική γραμμή των Γερμανών παραμένουν οι Κλόζε, Ποντόλσκι και Μάριο Γκόμεζ.

Και αν, λογικά, το ένα από τα δύο εισιτήρια του 4ου ομίλου, θα καταλήξει σε Γερμανικά χέρια, για το έτερο αναμένεται να διεξαχθεί μάχη. Τις δικές τις πιθανότητες θα διεκδικήσει η εθνική ομάδα της Σερβίας, η οποία έδειξε τα δόντια της από τα προκριματικά, καθώς κατέλαβε την 1η θέση του 7ου ομίλου, αφήνοντας 2η και στα μπαράζ την Γαλλία.
Φυσικά, τα πράγματα στα τελικά του μουντιάλ αναμένονται αρκετά πιο δύσκολα, με τους Σέρβους να θέλουν να αποδείξουν πως δεν έχουν καμία σχέση με την αντίστοιχη ομάδα του 2006, που γνώρισε 3 ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια.
Το βάρος για να σηκώσουν την ομάδα στις πλάτες τους, έχουν αναλάβει, κυρίως, 4 ποδοσφαιριστές, οι οποίοι, σε συλλογικό επίπεδο, έχουν αποδείξει πως τα καταφέρνουν μια χαρά. Ο λόγος για τον κεντρικό αμυντικό της Τσέλσι, Μπράνισλαβ Ιβάνοβιτς, για τον αντίπαλο του στην πρέμιερσιπ, και εκ των κορυφαίων αμυντικών της Λίγκας, Νεμάνια Βίντιτς, για τον πρωταθλητή Ευρώπης με τα χρώματα της Ίντερ, και σταθερή αξία, που ακούει στο όνομα Ντέγιαν Στάνκοβιτς, όπως επίσης και για τον θηριώδη επιθετικό της βαλένθια, Νίκολα Ζίγκιτς.

Η μεγάλη αντίπαλος των Σέρβων, αναφορικά με την διεκδίκηση του 2ου εισιτηρίου της φάσης των 16, αναμένεται να είναι η Γκάνα. Οι αφρικανοί, πάντως, δεν δείχνουν να πατάνε γερά, εδώ και αρκετό καιρό, καθώς χρειάστηκε η υπέρ τους διαφορά τερμάτων στην 3η προκριματική φάση, για να πάρουν το εισιτήριο για τα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, αφήνοντας εκτός συνέχειας τις ισόβαθμες Λιβύη και Γκαμπόν.
Το έργο των Γκανέζων γίνεται απίστευτα πιο δύσκολο, μετά και την οριστικοποίηση της απουσίας του μεγάλου αστεριού της ομάδας, του Μίκαελ Εσιέν, ο οποίος θα χάσει, λόγω τραυματισμού, το μεγάλο αυτό ποδοσφαιρικό ραντεβού. Έτσι, το βάρος πλέον πέφτει στους έτερους ποδοσφαιριστές που έχουν παραστάσεις από τα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης, δηλαδή στον Μουντάρι της Ίντερ και τον Ασαμόα της Ουντινέζε.
Στόχος των Γκανέζων, η επανάληψη της πορείας τους το 2006, όταν και πήραν την πρόκριση από τον όμιλο με Ιταλία, Τσεχία και Ηνωμένες Πολιτείες, για να πέσουν μετά πάνω στην Βραζιλία. Πόσο εφικτός είναι πλέον αυτός ο στόχος; Δύσκολος, ως πολύ δύσκολος.

Τέλος, κλείνουμε με την 4η ομάδα του 4ου ομίλου, που είναι η Αυστραλία.
Μέχρι το 2006, δεν υπήρχε ομάδα με το όνομα Αυστραλία στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη, καθώς η αμέσως προηγούμενη συμμετοχή των Καγκουρό σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, ήταν το 1974 στα γήπεδα της Γερμανίας. Το 2006 όμως, υπό την καθοδήγηση του Γκους Χίντινγκ, είχαν κάνει την έκπληξη, καθώς είχαν φτάσει μέχρι τους 16 του θεσμού, γνωρίζοντας τον αποκλεισμό, με τέρμα στο τελευταίο λεπτό του αγώνα, από την μετέπειτα πρωταθλήτρια κόσμου Ιταλία.
Κάτι ανάλογο, όχι φυσικά ο δραματικός αποκλεισμός, αλλά η πρόκριση από την φάση των ομίλων, είναι και ο φετινός στόχος της ομάδας από την Ωκεανία, με τον Πιμ Φερμπέεκ, ομοσπονδιακό τεχνικό των Αυστραλών, να στηρίζει πολλά στους, έχοντες τεράστια εμπειρία από την παρουσία τους στην Αγγλία και την Πρέμιερ Λιγκ, Κέιχιλ, Έμερτον, Γκρελα, στον γκολκίπερ της Φούλαμ, Μαρκ Σβάρτσερ, που έφτασε με την ομάδα του μέχρι τον τελικό του Europa League, αλλά και στον γερόλυκο Χάρι Κιούελ, ο οποίος, μπορεί να μην έχει, πλέον, την πλαστικότητα του παρελθόντος, όμως με την τεράστια εμπειρία του, και την αδιαμφισβήτητη κλάση του, μπορεί να κάνει την διαφορά, και να δώσει τις λύσεις, όταν και εφόσον του δοθεί η ευκαιρία.



Εγγύηση για όμορφο ποδόσφαιρο και πολλά γκολ αποτελεί σε κάθε μεγάλη διοργάνωση η Ολλανδία. Οι Οράνιε, συνήθως, είναι η χαρά του κάθε ποδοσφαιρόφιλου, ποτέ όμως, πλην του 1988 και της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, δεν κατάφεραν να μετουσιώσουν το total football που πρεσβεύουν, σε τίτλους.
Έτσι, για ακόμα μία φορά στην ιστορία τους, και συγκεκριμένα την 9η, η Ολλανδία ταξιδεύει στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, για να διασκεδάσει τον κόσμο, με το όμορφο ποδόσφαιρο της, και, αν μπορεί, να καταφέρει αυτό που δεν πέτυχαν οι θρυλικοί Οράνιε του Κρόιφ το 74 απέναντι στην διοργανώτρια Γερμανία, και η αντίστοιχη ομάδα του 78, κόντρα στην, επίσης διοργανώτρια, Αργεντινή. Δηλαδή, να φτάσει μέχρι την κορυφή του κόσμου. Δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο, καθώς οι Πορτοκαλί έδειξαν τα δόντια τους από την προκριματική φάση, καθώς με 8 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια, έγιναν η πρώτη ευρωπαϊκή ομάδα που εξασφάλιζε την πρόκριση της για το παγκόσμιο κύπελλο της Νοτίου Αφρικής.
Η Ολλανδία είναι, αδιαμφισβήτητα, το μεγάλο φαβορί για την κατάληψη της πρώτης θέσης του 5ου ομίλου, απέναντι σε ομάδες όπως η Δανία, το Καμερούν και η Ιαπωνία. Το ρόστερ των Οράνιε αποτελούν αρκετοί νεαροί, αλλά διψασμένοι για επιτυχίες ποδοσφαιριστές, μαζί με παίκτες οι οποίοι έχουν αποδείξει την αξία τους σε συλλογικό επίπεδο, όπως οι Κόιτ, Φαν Πέρσι, Μπάμπελ . Ανάμεσα σε αυτούς όμως, βρίσκονται και 2 παίκτες οι οποίοι αγωνίστηκαν στον φετινό τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο λόγος για τον ηγέτη, μαζί με τον Φρανκ Ριμπερί, της Μπάγερν Μονάχου, τον Άριεν Ρόμπεν, ο οποίος πήρε από το χεράκι την ομάδα του, και την οδήγησε μέχρι τον τελικό της Μαδρίτης, αλλά και για τον πρωταθλητή Ευρώπης, με την φανέλα της Ίντερ, τον Γουέσλεϊ Σνάιντερ, ο οποίος ήταν το Α και το Ω των νερατζούρι, μαζί με τον Γκάμπι Μιλίτο, στην επιστροφή των Ιταλών στην κορυφή της Ευρώπης.

Την επιστροφή της στους κορυφαίους του πλανήτη πανηγυρίζει η Εθνική ομάδα της Δανίας, η οποία, μετά τις απουσίες που μέτρησε, τόσο στο παγκόσμιο κύπελλο της Γερμανίας το 2006, όσο και 2 χρόνια αργότερα, στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, θα δώσει κανονικά το παρών στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής.
Οι Σκανδιναβοί πραγματοποίησαν εξαιρετική πορεία στην προκριματική φάση, αφήνοντας πίσω τους, τις Ουγγαρία, Μάλτα, Αλβανία, Σουηδία, αλλά, κυρίως, την Πορτογαλία, την οποία υποχρέωσε να τερματίσει στην 2η θέση, και να ψάξει μέσω των μπαράζ την πρόκριση της στην τελική φάση του Μουντιάλ. Πρωτεργάτης της εξαιρετικής δουλειάς των Δανών, ο προπονητής τους, Μόρτεν Όλσεν, ο οποίος, μετά από 10 χρόνια στον πάγκο της ομάδας, βλέπει τους κόπους του να δικαιώνονται.
Στόχος των Σκανδιναβών σε αυτό το παγκόσμιο κύπελλο, φυσικά, η πρόκριση στους 16, στόχος, που δεν είναι απρόσιτος, καθώς, εκτός της Ολλανδίας, ούτε το Καμερούν, ούτε φυσικά η Ιαπωνία, τρομάζουν τους Δανούς.
Όσον αφορά τους ποδοσφαιριστές που ξεχωρίζουν από το ρόστερ της ομάδας, αυτοί είναι ο τερματοφύλακας της Στόουκ Σίτι, Τόμας Σόρενσεν, οι αμυντικοί Άγκερ και Κρόλντρουπ, των Λίβερπουλ και Φιορεντίνα αντίστοιχα, οι μέσοι Κρίστιαν Πόουλσεν της Γιουβέντους και Ντένις Ρόμενταλ του Άγιαξ, και φυσικά, ο ταλαντούχος Νίκλας Μπεντνερ της Άρσεναλ, μαζί με τον πολύπειρο Γιον Νταλ Τόμασον της Φέγενορντ.

Όλοι όσοι ακούν την λέξη Καμερούν αυτόματα τους έρχεται στο μυαλό το 1990 και το παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας, εκεί που τα Λιοντάρια με ηγέτη τον Ροζέ Μιλά, έφτασαν μέχρι τα προημιτελικά. 20 χρόνια αργότερα, το Καμερούν πραγματοποιεί, πλέον, ρεκόρ συμμετοχών ομάδας προερχόμενη από την Αφρικανική Ήπειρο, καθώς αυτή θα είναι η 9η φορά που θα βρεθούν ανάμεσα στους Κορυφαίους, και η 5η στις 6 τελευταίες διοργανώσεις, με μοναδική απουσία αυτή του 2006 από τα γήπεδα της Γερμανίας.
Το έργο των Καμερουνέζων δεν ήταν και τόσο εύκολο, καθώς χρειάστηκε η αποπομπή του Γερμανού Ότο Πφίστερ και η έλευση του Γάλλου Πολ Λε Γκεν, για να βρει η ομάδα την αγωνιστική της συνοχή, και να αφήσει πίσω της τις Γκαμπόν, Μαρόκο και Τόγκο, εξασφαλίζοντας έτσι την παρουσία της στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής.
Εκεί όμως, οι Καμερουνέζοι θα πρέπει να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους, αν θέλουν να πάρουν το 1 από τα 2 εισιτήρια της πρόκρισης για τους 16.
Πολλές, αν όχι οι περισσότερες ελπίδες των Λιονταριών για διάκριση, στηρίζονται στον Σαμουέλ Ετό. Ο επιθετικός της Ίντερ είναι ο πλέον κορυφαίος πρεσβευτής της χώρας στο εξωτερικό, καθώς μην ξεχνάμε πως πρόκειται για τον 2 φορές σερί πρωταθλητή Ευρώπης, με τις φανέλες των Μπαρτσελόνα και Ίντερ, με τον άσσο των νερατζούρι να συμμετέχει για 3η φορά σε παγκόσμιο κύπελλο.

Εκτός του Ετό, το ρόστερ του καμερούν περιλαμβάνει και άλλους αναγνωρίσιμους ποδοσφαιριστές, όπως οι Ασού Εκότο και Μπασόνγκ της Τότεναμ, ο Μακούν της Λιόν, ο Σονγκ της Άρσεναλ και ο Γουεμπό της Μαγιόρκα.

Τέλος, τον 5ο όμιλο συμπληρώνει η ομάδα της Ιαπωνίας. Οι Σαμουράι είναι η κορυφαία ομάδα της Ηπείρου της, καθώς έχει κατακτήσει τα 3 από τα 5 τελευταία Ασιατικά Κύπελλα, και πλέον, ψάχνει για την Παγκόσμια διάκριση, η οποία μπορεί να έρθει μέσω του Μουντιάλ. Μια διάκριση πάντως που, από την στιγμή που δεν ήρθε το 2002, όταν και διοργάνωσε το τουρνουά, φτάνοντας μέχρι τους 16, δύσκολα θα έρθει και τώρα. Να σημειωθεί πως αυτή θα είναι η 4η φορά που η ιαπωνία θα αγωνιστεί σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, μετρώντας, όπως αναφέραμε ήδη, μία πρόκριση στους 16, το 2002, και 2 αποκλεισμούς από την φάση των ομίλων, το 1998 και το 2006.
Ηγέτης της ομάδας της Ιαπωνίας, παραμένει η διαχρονική αξία που ακούει στο όνομα Σουνσούκε Νακαμούρα, που στα 32 του χρόνια θέλει να οδηγήσει την ομάδα του στην υπέρβαση.


Περνάμε στον 6ο όμιλο, όπου εδώ βρίσκουμε την Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Ιταλία. Πρόκειται για την 2η σε επιτυχίες, πίσω από την Βραζιλία, ομάδα στο Παγκόσμιο στερέωμα, καθώς μετρά 4 τρόπαια, το 1934, 1938, 1982 και 2006, έχοντας ακόμα συμμετοχή σε ακόμα 2 τελικούς, το 1970 και 1994
Όπως καταλαβαίνει κανείς, στόχος της Σκουάντρα Ατζούρα δεν είναι άλλος από την κατάκτηση του τροπαίου. Μπορεί η Ιταλία του 2010 να μην δείχνει πως έχει την δυναμική της αντίστοιχης προ τετραετίας ομάδας, όμως όποιος τολμήσει να την υποτιμήσει αναμένεται να το πληρώσει, όπως το πλήρωσαν και οι αντίπαλοι της στην προκριματική φάση, που είδαν τους Ατζούρι να παίρνουν περπατώντας το εισιτήριο της πρόκρισης, όντας αήττητοι με 7 νίκες και 3 ισοπαλίες σε 10 ματς.
Αρκετά πλούσιο σε ταλέντο αλλά και εμπειρία είναι το ρόστερ που επέλεξε ο Μαρτσέλο Λίπι, καθώς σε αυτό βρίσκουμε παίκτες όπως οι Μπουφόν, Καναβάρο, Τζαμπρότα, Καμορανέζι, Ντε Ρόσι, Γκατούζο, Μποριέλο, Ιακουίντα, Τζιλαρντίνο. Ερωτηματικό παραμένει ο Αντρέας Πίρλο που δίνει μάχη με τον χρόνο προκειμένου να δώσει το παρών στο τουρνουά. Αντίθετα, εκτός αποστολής έμεινε ο Φραντσέσκο Τότι, που θα δει τις προσπάθειες των συμπαικτών του από την τηλεόραση.

Πέραν της Ιταλίας, που είναι το μεγάλο φαβορί για την πρώτη θέση, η 2η θέση και το εισιτήριο για τους 16 θα παιχθεί ανάμεσα στις Παραγουάη, Σλοβακία και Νέα Ζηλανδία. Η μπαρουτοκαπνισμένη Παραγουάη θα συμμετάσχει για 7η φορά σε τελική φάση μουντιάλ, και 4η συνεχόμενη, και σε σχέση με τις πρωτάρες Νέα Ζηλανδία και Σλοβακία, θα έχει τον πρώτο λόγο, τουλάχιστον σε θέμα εμπειρίας.
Οι ελπίδες των Παραγουανών για διάκριση στο φετινό παγκόσμιο κύπελλο είναι αυξημένες, αν αναλογιστούμε την εξαιρετική πορεία της ομάδας στα προκριματικά, εκεί που κατέλαβε την 2η θέση, πίσω μόνο από την πρωτοπόρο Βραζιλία.
Έτσι, στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, παίκτες όπως οι Ρόκε Σάντα Κρουζ και Όσκαρ Καρντόζο αναμένεται να πάρουν την ομάδα στους ώμους της, με στόχο, αρχικά την πρόκριση στους 16, και στην συνέχεια, ότι καλύτερο.

Σε αντίθεση με την Παραγουάη, αυτή θα είναι η πρώτη συμμετοχή της Σλοβακίας σε τελική φάση παγκοσμίου κυπέλλου. Η Σλοβακία μπορεί να χαρακτηριστεί ως παρουσία-έκπληξη στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, καθώς, όχι μόνο κατάφερε να επιβιώσει από έναν όμιλο φωτιά, όπως αυτόν με Σλοβενία, Τσεχία, Πολωνία, Β.Ιρλανδία και Σαν Μαρίνο, αλλά πήρε, μάλιστα, και την πρώτη θέση, που ισοδυναμούσε με απευθείας πρόκριση στα τελικά του μουντιάλ.
Πλέον, τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα για τους Σλοβάκους, οι οποίοι όμως, έχοντας την δίψα του πρωτάρη, ελπίζουν πως, πραγματοποιώντας ανάλογες εμφανίσεις με αυτές των προκριματικών, μπορούν να διεκδικήσουν μέχρι το τέλος, τουλάχιστον, το 2ο εισιτήριο που δίνει την πρόκριση στον επόμενο γύρο.
Από το ρόστερ των Σλοβάκων απουσιάζει το τεράστιο ποδοσφαιρικό όνομα, όμως όλοι δουλεύουν για όλους, έχοντας φτιάξει έτσι μια εξαιρετικά επικίνδυνη ομάδα. Αν όμως πρέπει να ξεχωρίσουμε 2-3 παίκτες, αυτοί είναι ο Μάρτιν Σκρτελ της Λίβερπουλ, ο Φίλιπ Χολόσκο της Μπεσίκτας και ο Μάρεκ Χάμσικ της Νάπολι.

Τέλος, τον όμιλο συμπληρώνει μια σχεδόν πρωτάρα σε μουντιάλ, η Νέα Ζηλανδία, καθώς αυτή θα είναι μόλις η 2η συμμετοχή της σε τελική φάση, 28 χρόνια μετά την παρθενική της συμμετοχή το 1982 στα γήπεδα της Ισπανίας, στην οποία είχε ως απολογισμό 3 ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια, και φυσικά, τον αποκλεισμό από την φάση των ομίλων.
Και σε αυτή την 2η συμμετοχή, όμως, δύσκολα οι Νεοζηλανδοί θα αποφύγουν ακόμα έναν αποκλεισμό. Άπαντες στο στρατόπεδο της ομάδας της Ωκεανίας έχουν θέσει ως στόχο μια αξιοπρεπή παρουσία. Αν φυσικά έρθουν και τα αποτελέσματα, κανείς δεν θα πει όχι.
Όσον αφορά το μεγάλο αστέρι της ομάδας, αυτός είναι ο Ράιαν Νέλσεν που έχει αρκετές ευρωπαϊκές παραστάσεις, καθώς αγωνίζεται στα γήπεδα της Αγγλίας, με την φανέλα της Μπλάκμπερν.


Αν υπάρχει ένας όμιλος φωτιά, σε αυτό το παγκόσμιο Κύπελλο, αυτός δεν είναι άλλος από τον 7ο, τον οποίο συναντάμε τις Βραζιλία, Πορτογαλία, Ακτή Ελεφαντοστού και Βόρειο Κορέα.
Η Σελεσάο κατέχει 2 ρεκόρ, καθώς είναι η ομάδα με τις περισσότερες παρουσίες σε τελική φάση παγκοσμίου κυπέλλου, έχοντας δώσει το παρών και στα 18 μουντιάλ, ενώ παράλληλα έχει τον τίτλο της πλέον επιτυχημένης ομάδας του θεσμού, με 5 κατακτήσεις, το 1958, 1962, 1970, 1994 και 2002.
Στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, η Πεντακαμπεάο ψάχνει το καλό της πρόσωπο, αυτό που έχασε 4 χρόνια νωρίτερα στην Γερμανία, και φυσικά, την επιστροφή της στην κορυφή του κόσμου, προσθέτοντας έτσι ακόμα ένα αστέρι, το 6ο, στην βαριά φανέλα της.
Οι Καριόκας είχαν αρκετά εύκολο έργο στα προκριματικά, καθώς εξασφάλισαν άνετα την πρώτη θέση του ομίλου τους, και την απευθείας πρόκριση για την Νότιο Αφρική. Γνωρίζουν καλά όμως, πως στην αφρικάνικη Ήπειρο θα πρέπει να πιάσουν αρκετά ποιο καλή, και κυρίως, πιο σταθερή απόδοση, αν δεν θέλουν να έχουν την τύχη της προ τετραετίας ομάδας, η οποία, μετά από 3 σερί τελικούς, είπε αντίο μόλις από την προημιτελική φάση.
Στην προσπάθεια επιστροφής της Σελεσάο στην κορυφή, ο τεχνικός της ομάδας, Κάρλος Ντούνγκα, έχει στο πλευρό του πολλά από τα κορυφαία ποδοσφαιρικά ονόματα της παγκόσμιας σκηνής. Παίκτες όπως οι Κακά, Λουίς Φαμπιάνο, Μαϊκόν, Ντάνι Άλβες, ο αρχηγός Ζιλμπέρτο Σίλβα, Λούσιο, Ρομπίνιο, Ζούλιο Μπαπτίστα, προκαλούν ζαλάδα σε όποιους καλούνται να τους αντιμετωπίσουν. Η γκρίνια, πάντως δεν λείπει από το στρατόπεδο της Βραζιλίας, καθώς ο Ντούνγκα ρίσκαρε αρκετά, αφήνοντας εκτός αποστολής, παίκτες με τεράστια εμπειρία, όπως οι Αντριάνο, Ντιέγκο, το νέο μεγάλο αστέρι των Καριόκας, τον Πάτο, και, κυρίως, τον Ροναλντίνιο.

Και αν η Βραζιλία είναι το φαβορί για την κατάκτηση της 1ης θέσης, η Πορτογαλία έχει τον πρώτο λόγο για την κατάκτηση της 2ης θέσης, και του έτερου εισιτηρίου για τους 16. Οι Ίβηρες θα αγωνιστούν στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, με οδηγό το μουντιάλ του 2006, όταν και είχαν φτάσει μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης. Εκείνη, πάντως, δεν ήταν η πρώτη φορά που η Πορτογαλία έμπαινε στις 4 κορυφαίες ομάδες του κόσμου, καθώς το είχε καταφέρει το 1966 στην Αγγλία, καθοδηγούμενη, τότε, από τον φοβερό και τρομερό Εουσέμπιο.
Για να φτάσει όμως μέχρι εδώ, η Πορτογαλία ίδρωσε κάτι παραπάνω από αρκετά, καθώς χρειάστηκε η διαδικασία των μπαράζ, και οι 2 νίκες απέναντι στην Βοσνία, για να τις εξασφαλίσουν το εισιτήριο για την Νότιο Αφρική.
Αν κοιτάξει κάποιος το ρόστερ των Πορτογάλων, θα βρει πολλούς ποδοσφαιριστές που μπορούν να κάνουν την διαφορά, όπως ο Ντέκο, ο Σιμάο και άλλοι, με πρώτον από όλους, βέβαια, τον πλέον ακριβοπληρωμένο ποδοσφαιριστή στον κόσμο, τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Αν μάλιστα, ο Νάνι δεν στεκόταν άτυχος, λίγα μόλις 24ωρα πριν την έναρξη της διοργάνωσης, τότε η γραμμή κρούσης των Πορτογάλων θα ήταν από τις κορυφαίες του θεσμού, με τον άσσο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως, να καλείται να δει το μουντιάλ από την τηλεόραση, λόγω τραυματισμού.

Την δυάδα των Βραζιλία και Πορτογαλία καλείται να σπάσει η Ακτή Ελεφαντοστού.
Οι Ελέφαντες, μετά την εντυπωσιακή τους παρουσία στα προκριματικά, με 5 νίκες και 1 ισοπαλία σε σύνολο 6 αγώνων, θέλουν πλέον να κάνουν το βήμα παραπάνω, και σε παγκόσμιο επίπεδο, με το παγκόσμιο κύπελλο της Νοτίου Αφρικής, να είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία γι αυτούς. Αυτή θα είναι μόλις η 2η φορά που οι Ιβοριανοί θα βρεθούν σε τελική φάση μουντιάλ, και, με τον Σβεν Γκόραν Έρικσον στον πάγκο τους, ελπίζουν πως μπορούν να φτάσουν μακριά. Και αν καταφέρουν και περάσουν από αυτόν τον όμιλο – φωτιά, τότε, πράγματι, θα έχουν τα φόντα να πάνε πολύ ψηλά.
Οι ελπίδες των Ιβοριανών για διάκριση αυξάνονται ραγδαία από την στιγμή που οριστικοποιήθηκε η συμμετοχή του μεγάλου τους αστεριού, του Ντιντιέ Ντρογκμπά, στην διοργάνωση. Ο επιθετικός της Τσέλσι, τραυματίστηκε στο φιλικό παιχνίδι με την Ιαπωνία. Στην αρχή υπήρχαν φόβοι πως ο Ντρογκμπά δεν θα καταφέρει να δώσει το παρών στο τουρνουά, όμως ο θηριώδης επιθετικός υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, και έθεσε εαυτόν στην διάθεση του προπονητή του. Έτσι, ο Ντρογκμπά, μαζί με παίκτες όπως τα αδέλφια Τουρέ, ο Έμπουε, ο Ζοκορά, ο Ντιντάν και ο Καλού, συγκροτούν μία ομάδα η οποία, στην καλή της ημέρα, μπορεί να συντρίψει οποιοδήποτε αντίπαλο.
Τέλος, τον 7ο όμιλο συμπληρώνει η άτυχης της διοργάνωσης, η Βόρειος Κορέα. Οι Κορεάτες θα δώσουν το παρών για 2η φορά σε τελική φάση παγκοσμίου κυπέλλου. Η πρώτη ήταν το 1966, στα γήπεδα της Αγγλίας, στα οποία η παρουσία τους ήταν εξαιρετική, φτάνοντας μάλιστα μέχρι τα προημιτελικά, έχοντας επικρατήσει, νωρίτερα, της Ιταλίας. Φυσικά, άπαντες στο στρατόπεδο των Κορεατών, γνωρίζουν πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί και φέτος, με την τύχη της ομάδας, σε έναν τέτοιο όμιλο, να είναι, πάνω κάτω προδιαγεγραμμένη.



Στον 8ο όμιλο, συναντάμε το, κατά πολλούς, μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης, που δεν είναι άλλο από την Ισπανία.
Οι Φούριας Ρόχας διανύουν τα χρυσά χρόνια τους, καθώς με την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, πριν από 2 χρόνια, κατάφεραν να αποτινάξουν από πάνω τους τον τίτλο του loser. Πλέον, απαλλαγμένοι από το άγχος, και έχοντας και ένα από τα πληρέστερα ρόστερ της ιστορίας τους, στοχεύουν ακόμα πιο ψηλά, δηλαδή, μετά την κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης, στην κατάκτηση της κορυφής του πλανήτη.
Η δυναμική των Ισπανών φάνηκε από τα προκριματικά, καθώς οι Ίβηρες πέτυχαν το απόλυτο, 10 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια, και πρόκριση, με κάτω τα χέρια, στην τελική φάση του μουντιάλ. Αν κάποιος από το στρατόπεδο της Ισπανίας έχει άγχος, αυτός δεν είναι ποδοσφαιριστής, αλλά ο τεχνικός της ομάδας, Βιθέντε Ντελ Μπόσκε, ο οποίος καλείται να μπει στα παπούτσια του προκατόχου του, και πρωταθλητή Ευρώπης, Λουίς Αραγονιές.

Αρχικός στόχος των Ισπανών, όπως αναφέρουν οι ίδιοι, η ισοφάριση της κορυφαίας τους στιγμής, της συμμετοχής δηλαδή στην 4αδα του παγκοσμίου κυπέλλου του 1950. Άπαντες όμως παραδέχονται πως αν η ομάδα φτάσει μέχρι εκεί, τότε ενδεχόμενη απώλεια του κυπέλλου θα θεωρηθεί αποτυχία.
Όσον αφορά τους παίκτες που απαρτίζουν την αποστολή των Φούριας Ρόχας, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Κασίγιας, Ρέινα και Βίκτορ Βαλντέζ αποτελούν την κορυφαία τριπλέτα τερματοφυλάκων στον πλανήτη. Πουγιόλ, Ράμος, Πικέ, Αρμπελόα, Ραούλ Αλμπιόλ, αποτελούν μέρος της απροσπέλαστης αμυντικής πτέρυγας της ομάδας, ενώ στα χαφ γίνεται πραγματικά χαμός, καθώς ο Ντελ Μπόσκε δεν θα ξέρει ποιους να πρωτοδιαλέξει από τους Τσάμπι Αλόνσο, Μπούσκετς, Φάμπρεγκας, Ινιέστα, Τσάβι, Νταβίντ Σίλβα. Όσον αφορά την επίθεση των Ισπανών; Και μόνο τους Τόρες και Βίγια να αναφέρουμε, είναι αρκετό.
Μετά την Ισπανία, που είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως θα πάρει την πρώτη θέση του ομίλου, το 2ο εισιτήριο θα διεκδικήσουν, άλλος με περισσότερες και άλλος με λιγότερες πιθανότητες, οι Ελβετία, Χιλή και Ονδούρα.

Αρκετά γνώριμη, στους οπαδούς του παγκοσμίου κυπέλλου, είναι η Ελβετία, καθώς αυτή θα είναι η 9η φορά που θα δώσει το παρών σε τελική φάση της διοργάνωσης. Το συγκρότημα του Ότμαρ Χίτσφελντ πήρε την απευθείας πρόκριση για τα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, κάτι που νιώσαμε καλά στο πετσί μας, καθώς άφησε στην 2η θέση, και τα μπαράζ, την Εθνική μας ομάδα. Στο αμέσως προηγούμενο μουντιάλ, αυτό της Γερμανίας, είχαν καταφέρει να φτάσουν μέχρι τους 16, όταν και αποκλείστηκαν στα πέναλτι από την Ουκρανία.
Στο ρόστερ των Ελβετών δεν βρίσκουμε το μεγάλο αστέρι, αλλά αρκετούς αξιόλογους ποδοσφαιριστές, όπως ο αρχηγός και πρώτος της σκόρερ, Αλεξαντρ Φρέι, η συμμετοχή του οποίου, όμως δεν είναι ακόμα 100% σίγουρη, λόγω τραυματισμού, ο αμυντικός της Άρσεναλ Φίλιπ Σεντέρος, ο Ερέν Ντερτιγιόκ της Λεβερκούζεν, καθώς και ο Μπλεζ Ν’Κουφό της Τβέντε.

Επιστροφή σε μουντιάλ για την Χιλή, η οποία θα λάβει μέρος για 8η φορά στην ιστορία της στο τουρνουά. Με μεγαλύτερη επιτυχία της, την κατάληψη της 3ης θέσης στο παγκόσμιο κύπελλο που διοργάνωσε το 1962. Οι Χιλιανοί πραγματοποίησαν εξαιρετική εμφάνιση στα προκριματικά, καταλαμβάνοντας την 2η θέση του ομίλου τους, πίσω από την Βραζιλία, και απέναντι σε Ελβετία, κυρίως, και Ονδούρα, λιγότερο, θα διεκδικήσουν, με αρκετές πιθανότητες, την πρόκριση του στους 16.
Το μεγάλο αστέρι των Χιλιανών δεν είναι άλλος από τον Ουμπέρτο Σουάζο, με τους Λατινοαμερικάνους να περιμένουν πολλά από τον πρώτο τους σκόρερ. Από εκεί και πέρα, πολύτιμη αναμένεται και η βοήθεια του Μαρκ Γκονζάλες, ενώ στην αποστολή που επέλεξε ο ομοσπονδιακός τεχνικός της Χιλής, Μαρσέλο Μπιέλσα, περιλαμβάνεται και ο Πάμπλο Κοντρέρας του ΠΑΟΚ.

Τέλος, για την Ονδούρα επιτυχία αποτελεί η συμμετοχή της στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ήταν τέτοια η χαρά των κατοίκων της Ονδούρα για την παρουσία της ομάδας τους, που η κυβέρνηση της χώρας κήρυξε ως επίσημη αργία την επομένη της πρόκρισης . Αυτή θα είναι η 2η συμμετοχή της Ονδούρας σε μουντιάλ, 28 χρόνια μετά το 1982 και τον αποκλεισμό της ομάδας από την φάση των ομίλων.
Αν έπρεπε να ξεχωρίσουμε κάποιον από το ρόστερ της Ονδούρα, αυτός είναι ο Νταβίντ Σουαζό, ο οποίος σε 50 συμμετοχές του με την φανέλα της Εθνικής ομάδας, μετρά 16 γκολ, ενώ από εκεί και πέρα, συναντούμε και τους Παλάσιος και Φιγκερόα, που αγωνίζονται στα γήπεδα της Πρέμιερσιπ με τις Τότεναμ και Γουίγκαν αντίστοιχα.


Γιάννης Γιαννουδάκης